อ่อย ๒, อ่อย ๆ หมายถึง ว. ค่อย ๆ เบา ๆ, เช่น เสียงอ่อยพูดอ่อย ๆ.
ว. ค่อย ๆ เบา ๆ, เช่น เสียงอ่อยพูดอ่อย ๆ.
น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Saccharum officinarum L. ในวงศ์ Gramineaeขึ้นเป็นกอ ลําต้นเป็นปล้อง ข้างในตัน มีหลายพันธุ์ เช่น อ้อยขาไก่อ้อยตะเภา หีบเอานํ้าหวานทํานํ้าตาลทรายหรือใช้ดื่ม หรือเคี้ยวกินแต่นํ้าหวาน.
(สํา) น. สิ่งหรือประโยชน์ที่ตกอยู่ในมือแล้วไม่ยอมคืน.
น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Saccharum sinense Roxb. ในวงศ์Gramineae เปลือกลําต้นและใบสีม่วงแดง ใช้ทํายาได้.
ดู เลา ๑.
ว. คําใช้ขยายกริยา คราง ในคําว่า ครางอ๋อย; ใช้เน้นแสดงว่ามากในคําว่า เหลืองอ๋อย.
น. (๑) ชื่อไม้ต้นชนิด Lannea coromandelica Merr. ในวงศ์Anacardiaceae ขึ้นตามป่า ใช้ทํายาได้, กุ๊ก ก็เรียก. (๒)ดู กาซะลองคํา ที่ กาซะลอง.